ਭਾਰਤੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਨਿਊਰੋਸਰਜਨ ਡਾ. ਪਾਲ ਦੀ ਆਤਮਕਥਾ "ਵ੍ਹੇਨ ਬ੍ਰੀਥ ਬਿਕਮਜ਼ ਏਅਰ" ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੀ ਬੈਸਟਸੈਲਰ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਲਗਭਗ ਦਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ 2016 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹ ਰਹੀ ਹੈ।

ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ, ਡਾ. ਪਾਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖੀ ਹੈ। 36 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਟੇਜ 4 ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਖੁਦ ਮਰੀਜ਼ ਬਣਨ ਤੱਕ ਦੇ ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕਤਾ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਹੈ।

ਡਾ. ਪਾਲ ਦੀ ਪਤਨੀ, ਲੂਸੀ ਜੋ ਖੁਦ ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਮੈਡੀਸਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਭਾਗ ਵੀ ਲਿਖਿਆ। ਲੂਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਲਿਖਣਾ ਉਸਦੇ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਬਣ ਗਿਆ।

ਡਾ. ਪਾਲ ਦੀ ਧੀ, ਕੈਡੀ ਦਾ ਜਨਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਹਾਂਤ ਤੋਂ 9 ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਪਾਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਾਵੁਕ ਸੁਨੇਹਾ ਲਿਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਿੱਤੀ - ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਪਾਲ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹਨ। ਲੂਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ "ਉਸ ਕੋਲ ਪਾਲ ਵਰਗੀ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਵੇ।"

ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਪਾਲ ਕਲਾਨਿਥੀ ਰਾਈਟਿੰਗ ਅਵਾਰਡ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਡੀਕਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਅਨੁਭਵ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਦਸਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ।

ਪਾਲ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 2014 ਵਿੱਚ ਸੁਰਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਵਿੱਚ "ਹਓ ਲੌਂਗ ਹੈਵ ਆਈ ਗੌਟ ਲੈਫਟ?" ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਠੇਕਾ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ।

ਪਾਲ ਦਾ ਜਨਮ 1977 ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿੰਗਮੈਨ, ਐਰੀਜ਼ੋਨਾ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਅਤੇ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਕੈਂਬਰਿਜ ਅਤੇ ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਟੈਨਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਨਿਊਰੋਸਰਜਰੀ ਦੇ ਮਾਹਰ ਬਣ ਗਏ।

ਅੱਜ ਵੀ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਮੌਤ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਬਾਰੇ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।