ਭਾਰਤੀ ਮੂਲ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਗਿਰੀਸ਼ ਚੌਧਰੀ, ਇਲੀਨੋਇਸ ਗ੍ਰੇਂਜਰ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਇੰਜਨੀਅਰਿੰਗ ਦੇ ਮਾਹਿਰ, ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਜੰਗਲੀ ਅੱਗ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ।

ਇਸ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਿਵਲ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਮੁਹੰਮਦ ਅਲੀਪੁਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਨਾਸਾ ਜੇਪੀਐਲ, ਯੂਸੀ ਸੈਨ ਡਿਏਗੋ ਅਤੇ ਯੂਐਸ ਫੋਰੈਸਟ ਸਰਵਿਸ ਦੇ ਮਾਹਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਟੀਚਾ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੰਗਲੀ ਅੱਗ ਕਿਵੇਂ ਫੈਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਗ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਦਾ ਸਹੀ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਇਹ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ NASA ਦੇ ਫਾਇਰਸੈਂਸ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ (FIRET-23) ਅਧੀਨ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ $2 ਮਿਲੀਅਨ ਦੀ ਫੰਡਿੰਗ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਰਵਾਇਤੀ ਰਿਮੋਟ ਸੈਂਸਿੰਗ ਤਕਨੀਕ ਸੰਘਣੇ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਕੀ ਬਨਸਪਤੀ ਦਾ ਸਹੀ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਚੌਧਰੀ ਦੀ ਟੀਮ ਇੱਕ ਉੱਨਤ ਡਰੋਨ-ਅਧਾਰਤ ਕੈਨੋਪੀ-ਪੇਨੇਟਰੇਟਿੰਗ ਰਾਡਾਰ ਸਿਸਟਮ ਵਿਕਸਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਭੂਮੀਗਤ ਈਂਧਨ ਸਰੋਤਾਂ ਦਾ ਬਿਹਤਰ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਚੌਧਰੀ ਦੀ ਖੋਜ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਿਮੋਟ ਸੈਂਸਿੰਗ, ਸਮਾਰਟ ਫਾਰਮਿੰਗ (ਸਟੀਕਸ਼ਨ ਐਗਰੀਕਲਚਰ) ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਨਿਗਰਾਨੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੋਜਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹ ਅਰਥਸੈਂਸ, ਇੰਕ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਰੋਬੋਟਿਕਸ ਅਤੇ ਏਆਈ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਦੇ ਸਹਿ-ਸੰਸਥਾਪਕ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਧਿਕਾਰੀ (ਸੀਟੀਓ) ਵੀ ਹਨ।

ਗਿਰੀਸ਼ ਚੌਧਰੀ ਦਾ ਜਨਮ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਕੁਮਟਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਖਗੋਲ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਏਰੋਸਪੇਸ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ RMIT ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੋਂ ਇੱਕ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ARTIS ਮਾਨਵ ਰਹਿਤ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਜਾਰਜੀਆ ਟੈਕ ਤੋਂ ਪੀ.ਐਚ.ਡੀ. ਅਤੇ ਫਿਰ ਐਮਆਈਟੀ ਵਿਖੇ ਪੋਸਟਡੌਕ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਓਕਲਾਹੋਮਾ ਸਟੇਟ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।