ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਯੋਗਾ ਅਧਿਆਪਕ ਲੂਈਸ ਲਿਮ ਨੇ ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਕੁੰਭ 2025 ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਬਦਲਣ ਵਾਲਾ ਅਨੁਭਵ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ।

"ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਰੰਪਰਾ, ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਧੰਨ ਹਾਂ।"

ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਯੋਗਾ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਟ੍ਰੇਨਰ ਲੂਈਸ ਲਿਮ ਨੇ ਮਹਾਂਕੁੰਭ 2025 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰਿਵਰਤਨਸ਼ੀਲ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ।

ਕੁੰਭ ਦੀ ਫੇਰੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਧਰਮ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਕਦਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ।

“ਮਹਾਕੁੰਭ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਇਹੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਖਤ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਥਕਾਵਟ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।”

ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਆਚਾਰੀਆ ਸ਼੍ਰੀ ਪਰਵੀਨ ਨਾਇਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਆਪਣੇ ਨਾਮ, ਰਮਨ ਨਾਲ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਲੂਈਸ ਨੇ 2008 ਤੋਂ ਯੋਗਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਵਰਗੀ ਗੁਰੂ ਬੀਕੇਐੱਸ ਆਇੰਗਰ ਵਰਗੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਯੋਗਾ ਗੁਰੂਆਂ ਤੋਂ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਹੈ।

"ਮੈਂ ਇੱਕ ਯੋਗਾ ਅਧਿਆਪਕ ਹਾਂ ਅਤੇ 18 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਭਿਆਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵੈਦਿਕ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ", ਉਸਨੇ ਭਾਰਤੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਬੰਧਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਯੋਗ ਸਾਧਨਾ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਹਿ-ਸੰਸਥਾਪਕ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਰਾਸਤ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸਬੰਧ 2015 ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਡੂੰਘਾ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰੇਂਦਰ ਮੋਦੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪਹਿਲੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਯੋਗਾ ਦਿਵਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਭਾਰਤੀ ਹਾਈ ਕਮਿਸ਼ਨ ਅਤੇ ਆਯੁਰਵੇਦ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੁਆਰਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਮਹਾਕੁੰਭ ਸੀ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਪਾਰਦਰਸ਼ਤਾ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ - ਜਿਸਨੇ ਉਸ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡਿਆ। “ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ ਮਹਾਕੁੰਭ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਦਮ ਸੋਚਿਆ।”

ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ

ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਪਰੰਪਰਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਲੂਈਸ ਨੇ ਇਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਮਾਗਮ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਕਾਸ਼ੀ ਬਾਰੇ ਉਸਦਾ ਮੋਹ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨਾਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਉਸਨੇ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।

“ਆਪਣੀ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਨਾਚ ਸ਼ੋਅ ਦੇਖਿਆ; ਇਹ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਕਾਸ਼ੀ ਬਾਰੇ ਸੀ।” ਉਦੋਂ ਤੋਂ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਮਹਾਕੁੰਭ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਧੂਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਅਘੋਰੀ ਬਾਬਿਆਂ ਵੱਲ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਪਾਇਆ। "ਅਨੁਭਵ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ - ਇਹ ਤੀਬਰ ਅਤੇ ਡੂੰਘਾ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਨੁਭਵ ਸੀ", ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ।

ਜੀਵਨ ਬਦਲਣ ਵਾਲਾ ਅਨੁਭਵ

ਲੂਈਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤ੍ਰਿਵੇਣੀ ਸੰਗਮ, ਗੰਗਾ, ਯਮੁਨਾ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਸਰਸਵਤੀ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗਮ ਵਿੱਚ ਡੁਬਕੀ ਲਗਾਉਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਚਿੱਕੜ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੰਕਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਲਿਆ।

“ਮੈਂ ਦੂਜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਪਵਿੱਤਰ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਜਾਦੂ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਘਰ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਰੀਰ ਦਾ ਘਰ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਤੁਰੰਤ ਸ਼ਾਂਤੀ ਆ ਗਿਆ ਸੀ; ਮੈਂ ਇਹ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।”

ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੈਮਾਨੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਲੱਖਾਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਮੰਦਰ ਦੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਝਲਕ ਲਈ ਲੰਬੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਦੇਖਿਆ। "ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸੀ," ਉਸਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ। "ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਸੰਗਠਿਤ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨਾ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।"

ਵਾਰਾਣਸੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਫੇਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਿਸਨੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਉਸਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। “ਮੈਂ ਮਣੀਕਰਨਿਕਾ ਘਾਟ 'ਤੇ ਸੀ, ਇਸਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮਣੀਕਰਨਿਕਾ ਘਾਟ 'ਤੇ ਸਸਕਾਰ ਜਨਮ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਕਾਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਦੀਆਂ ਚਿਤਾਵਾਂ ਬਲਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਆਪਣੇ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।"

ਇਸ ਗੱਲਬਾਤ ਨੇ ਲੂਈਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। "ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਕੀ ਮੈਂ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਵਾਂਗਾ?", ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ।

ਉਸ ਲਈ, ਮਹਾਕੁੰਭ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ - ਇਹ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਸਮਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

"ਭਾਰਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਬਾਰੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਉਂਦਾ; ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚੀ ਸ਼ਰਧਾ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਹੈ।"