ਪ੍ਰਤੀਕ ਤਸਵੀਰ / Pexels

 

ਸੀਤਲ à¨•à¨²à©°à¨¤à¨°à©€ 

ਭਾਰਤ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ "ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ" ਵਜੋਂ ਪਛਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਇੱਕ ਭੂਗੋਲਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਖੇਤਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼, ਭੂਟਾਨ, ਭਾਰਤ, ਮਾਲਦੀਵ, ਨੇਪਾਲ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ, ਭਾਸ਼ਾਈ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਰਾਸ਼ਟਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਸਿੱਧੇ ਫੌਜੀ ਟਕਰਾਅ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਅੰਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਪਛਾਣ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ?

"ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ" ਸ਼ਬਦ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਪੱਛਮੀ ਨੀਤੀ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚ ਮਿਲੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ।

1965 ਵਿੱਚ, ਅਮਰੀਕੀ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਉਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਆਈ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅੱਸੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ ਸਮੂਹਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ।

ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, 1995 ਵਿੱਚ, ਪੈਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਜੋਂ, ਮੈਂ "ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ ਲਾਅ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ" ਦੀ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਏਸ਼ੀਅਨ ਅਮਰੀਕਨ ਲਾਅ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਬੰਧ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਸਨ।

ਪਛਾਣ ਵਿੱਚ ਪੀੜ੍ਹੀ-ਦਰ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਅੰਤਰ

ਅੱਜ, ਪੀੜ੍ਹੀ-ਦਰ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਅੰਤਰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਅਕਸਰ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲ ਉੱਥੇ ਬਿਤਾਏ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨਾਲ ਡੂੰਘਾ ਸਬੰਧ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ "ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ" ਵਜੋਂ ਪਛਾਣ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਘੱਟ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਪਛਾਣ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਫਿਰ ਵੀ, ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ "ਅਮਰੀਕੀ" ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਭੂਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸੂਖਮ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਵਿਤਕਰੇ ਦੇ ਰੂਪਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ। 9/11 ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਾਰੇ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਪਿਛੋਕੜਾਂ ਦੇ  ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ।

ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਪੱਖਪਾਤ ਦੇ ਇਸ ਸਾਂਝੇ ਅਨੁਭਵ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸਨੇ ਮੱਧ ਪੂਰਬੀ ਪਿਛੋਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਵੇਂ ਗੱਠਜੋੜ ਵੀ ਬਣਾਏ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕੈਂਪਸਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਛਾਣ ਦੇ ਫਾਇਦੇ

"ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ" ਲੇਬਲ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦੇ ਵਿਹਾਰਕ ਲਾਭ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਕਾਲਤ ਲਈ। ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਪਛਾਣ ਦੇ ਤਹਿਤ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ, ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਮੂਹਿਕ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਗੱਠਜੋੜ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਵੰਡਣ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈਆਂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਖੇਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸਦਭਾਵਨਾ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਦੇਸ਼-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਹੋਣਾ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਜਾਂ ਭਾਈਚਾਰਕ-ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ। ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸੰਗਠਨ ਅਕਸਰ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਮਨਾਉਣ ਦੇ ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਪਛਾਣ ਚੁਣਨਾ

ਜਦੋਂ ਕਿ "ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ" ਵਰਗੇ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਏਕਤਾ ਲਈ ਮੌਕੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਛਾਣ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ "ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ" ਜਾਂ "ਭਾਰਤੀ ਅਮਰੀਕੀ" ਕਹਿਣਾ ਚੁਣਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਕੁਝ ਲੋਕ "ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਮਰੀਕੀ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਪਛਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਲੇਬਲਾਂ ਨਾਲ ਸੋਚ-ਸਮਝ ਕੇ ਜੁੜ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਪਛਾਣਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਅਰਥਪੂਰਨ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿਭਿੰਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਲੇਖਕ ਐਸੋਸੀਏਟ ਡੀਨ, ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਅਤੇ ਸੀਏਟਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਖੇ ਰਾਊਂਡਗਲਾਸ ਇੰਡੀਆ ਸੈਂਟਰ ਦੀ ਸੰਸਥਾਪਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ 'ਤੇ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ 40 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਹਨ।