ਪ੍ਰਤੀਕ ਤਸਵੀਰ / Pexels

ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀ ਦੇਸ਼ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 'ਤੇ ਸਾਲਾਨਾ ਸੀਮਾਵਾਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬੈਕਲਾਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵਰਗੇ ਵੱਡੀ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ। ਹੁਨਰਮੰਦ ਕਾਮੇ, ਅਕਸਰ ਐਚ-1ਬੀ ਵੀਜ਼ਾ 'ਤ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ-ਅਧਾਰਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡਾਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੈਕਲਾਗ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਫੈਲ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਦੇਸ਼ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਉੱਚ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੌਮੀਅਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਡੀਕ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਲਈ, ਐਚ-1ਬੀ ਕਰਮਚਾਰੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਉਹ ਘਰ ਜਾਂ ਜਾਇਦਾਦ ਖਰੀਦਣ ਵਰਗੇ ਵੱਡੇ ਜੀਵਨ ਫੈਸਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਬੈਕਲਾਗ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀਮਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਐਚ-1ਬੀ ਵੀਜ਼ਾ ਧਾਰਕ ਨੌਕਰੀਆਂ ਬਦਲਣ ਜਾਂ ਤਰੱਕੀਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਝਿਜਕਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਅਰਜ਼ੀ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਐਚ-1ਬੀ ਵੀਜ਼ਾ ਧਾਰਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਿਰਭਰ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ 'ਉਮਰ' ਲਘਾਂ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਦੇ ਜੋਖਮ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਵਿਛੋੜਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਿਰੰਤਰ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਬੈਕਲਾਗ ਨਵੀਨਤਾ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉੱਚ ਹੁਨਰਮੰਦ ਕਾਮੇ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨਾ ਚੁਣ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਅਸੀਂ ਐਚ-1ਬੀ ਵੀਜ਼ਾ 'ਤੇ ਕੁਝ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ:

"ਮੈਂ 12 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਮਿਲੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੁਕ ਗਈ ਹੈ," ਸੈਨ ਫਰਾਂਸਿਸਕੋ-ਅਧਾਰਤ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਸਲਾਹਕਾਰ ਅਕਸ਼ੈ ਨੇ ਕਿਹਾ। "ਹਰ ਸਾਲ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਘਰ ਖਰੀਦਦੇ ਹਨ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਫਸ ਗਈ ਹਾਂ। ਇਹ 'ਸ਼ਾਇਦ' ਦੀ ਇੱਕ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਰਗਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ 'ਸ਼ਾਇਦ' ਅਣਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।"

"ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਹੁਣ 19 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ," ਅਮਰ, ਇੱਕ ਆਸਟਿਨ-ਅਧਾਰਤ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। "ਉਹ ਇੱਥੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡਣਾ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਉਹ ਹੁਣੇ ਹੀ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਹਰ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਇੱਕ ਹਨੇਰਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਪਾ ਰਹੀ ਹੈ।"

"ਮੈਂ ਲਗਾਤਾਰ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੀ ਹਾਂ," ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ-ਅਧਾਰਤ ਮਨੋਰੰਜਨ ਵਕੀਲ ਆਸ਼ਾ ਨੇ ਕਿਹਾ। "ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ਧਿਆਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚਿੰਤਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕੰਮ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਵੱਡੇ ਸੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗਾਹਕਾਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰ ਰਹੀਂ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਭਟਕ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀਂ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਆ ਦੇਵਾਂਗੀ ਜਿਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਨਿਰੰਤਰ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਮੇਰੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।"

ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਅਤੇ ਸੀਮਤ ਮੌਕਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈ ਲਈ ਇੱਕ ਸੱਦਾ ਹਨ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਿਆਂਪੂਰਨ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਹਨ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਘਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।